Je stuurt blauw en ik denk dat ik je begrijp.

Maar misschien roept blauw bij jou de warmte van de zon op, een stralend blauwe hemel met dagen die langer zijn dan de nachten. Misschien denk je aan het blauw van de Griekse eilanden, een fles rosé op die camping in het zuiden met zicht op de Middellandse Zee, het blauw van de tegeltjes in Portugal,... Je zucht bij de herinnering. Je kijkt verlangend uit naar het vooruitzicht.

En ik denk aan het blauw van de wolken bij het vallen van de avond. Of het blauw tussen regenwolken wanneer de zon probeert door te breken. Ik zie de staalblauwe hemel op een wandeling door de vrieskou, met warme chocomelk achteraf. Het blauw van jeans op een hoopje achtergelaten. Het blauw van letters snel neergeschreven op een slingerend briefje. Het blauw van de kopjes waar we koffie gaan drinken.

Je zegt blauw en ik denk dat ik je begrijp. Ik ken blauw. We praten of wat er voor doorgaat. Woorden op een scherm. Afgesloten van de buitenwereld. Afgesloten van de rest van onze wereld.