Zondag koos ik voor een rustige dag, ik liet het vuurwerk aan mij voorbij gaan en het duurde pas lang voor ik buiten kwam. Ik had een ticket voor Raphaël van Alexander Vantournhout en Bauke Lievens. Miracles matter is dit jaar het thema van Miramiro en het spreekt wel tot de verbeelding. Raphaël is een dansvoorstelling met twee personen. "Het ene lichaam actief, het andere levenloos", schrijft het programmaboekje en dat kan je echt wel letterlijk nemen. De voorstelling riep hevige emoties op en bij momenten had ik het wat moeilijk. Ik weet evenwel niet of ik de voorstelling kan aanraden, het is best hard en toen ik ging kijken verlieten ook twee personen de zaal.

Verder ging ik zondag vooral iets eten, een pizza met uuflakke bijvoorbeeld. En ja, ik vond dat lekker.

Maandag is dag 4 van de feesten, ik moet het voor mezelf af en toe herhalen, want de dagen lopen al wat door elkaar. Ik had de dag ervoor in een opwelling een ticket gekocht voor Fugit van Kamchàtka. Een wandeling door de stad in het spoor van vluchtelingen. Een voorstelling zonder woorden maar boordevol emoties.

We kregen de locatie door bij het kopen van het ticket en werden gebracht tot voor een deur. We werden naar binnen geleid en kregen een teken opgespeld. Een voor één werden we binnen gebracht in een atelier, waar een drukte heerste. Wanneer de muziek stil viel, verstarde iedereen. De spanning was te snijden. Toen er werd geklopt, deden ze hun jas aan en haalden hun koffer boven.



De groep werd verdeeld in kleinere groepen. Volledig willekeurig, dus koppels werden uit elkaar gehaald, kinderen moesten met één van hun ouders mee. Zonder woorden werd ons van alles duidelijk gemaakt. Hadden we onze identiteitskaart bij? Hadden we een gsm?

Het werd een heel boeiende anderhalf uur, waarbij je automatisch wat meer over je schouder gaat kijken, ook al eens gebukt door een parkje loopt en de mensen van de buurt lachen met die vluchtelingen, je in te kleine ruimtes bij elkaar wordt gepropt, je de groep steeds kleiner ziet worden, je te dicht bij onbekenden staat, opluchting soms geen opluchting is en waarbij je steeds weer vertrouwen hebt in anderen, weer een andere gids die je volgt zonder erbij na te denken, ergens binnen gaan zonder te weten waar je bent. Heel indrukwekkend.



En 's avonds zakte ik af naar de Handelsbeurs voor Absynthe Minded. Op de Kouter werd Boomtown nog volle bak opgebouwd (ik heb een abonnement en hoop er heel wat van mee te pikken). Vijf jaar na de vorige cd is er begin oktober een nieuwe cd. De groep werd grotendeels vernieuwd maar de muziek blijft overeind. We hoorden een enthousiaste Bert Ostyn en kregen een mooie mix van nieuwe nummers en oudere nummers. Uiteraard lokten deze laatste meer reactie uit bij het publiek, maar toch, ik denk dat iedereen wel hoorde dat het goed komt met die nieuwe cd. Leuk om ze weer aan het werk te zien.