#TAZ17 - jong werk

Laat ik me het mezelf gemakkelijk maken en een aantal voorstellingen bundelen in een postje onder de noemer Jong Werk. Ze komen allen in aan...

Laat ik me het mezelf gemakkelijk maken en een aantal voorstellingen bundelen in een postje onder de noemer Jong Werk. Ze komen allen in aanmerking voor de prijs en ik weet het zelf noet zo goed, spoiler alert.

Vanochtend ging ik mee op stap met de agoranomaden. We stapten op een bus en kregen op drie plekken een voorstelling van jonge makers. De voorstellingen staan op zichzelf en door de busrit is het ook wel duidelijk tijd voor iets nieuws.

In K. van Jeff Aendenboom kregen we een klassieker uit het Griekse drama, een overwinningspeech maar dan net iets anders. We kregen een mengeling van Amerikaanse verkiezingstoestanden, misschien ook wat bombastische nazitoestanden en schlagers. Jawel, vernuftig. Hij geraakte er echt mee weg en het was spijtig dat het voor de achterste rijen niet altijd even goed te zien was.

In een lege ruimte van het shoppingcenter vlak aan het stadion waar vanavond de voetbalmatch wordt gespeeld, kregen we een heel bijzondere voorstelling; in between spaces van Collectief Elan(d). Het is bijna onmogelijk om uit te leggen wat er gebeurde, er werden ook geen woorden gebruikt, of toch niet echt, maar het is zo een voorstelling waar je blij buiten komt. Een voorstelling met heel wat interactie, zonder woorden. Mooi vond ik.

En dan was er de zoektocht van Marieke Dermul naar een European citizen popsong, een liedje om de eenheid van Europa te benadrukken. Ook hier veel interactie met het publiek want ze gaat echt op zoek naar input. Het idee was wel sympathiek, maar ook wel een beetje banaal. Het oversteeg op geen enkele manier het niveau van een schoolproject en ik denk niet dat dit te maken had met onze input eigenlijk.

De agoranomaden waren dus best leuk maar wat mij betreft geen absolute must. De voorstellingen van gisteren daarentegen waren gewoonweg pareltjes. Jonge makers met een duidelijke visie, misschien niet altijd even origineel, maar wel voorstellingen die er stonden. Ook namen die ik in de gaten ga houden, want ze geven goesting in meer. Ja, ik ben enthousiast.

* Stil(l) van Tim Taveirne en Loes Swaenepoel
De voorstelling was eerder te zien in Campo in het kader van de afstudeerprojecten, maar het cultureel seizoen liep op zijn einde en de vermoeidheid sloeg toe. Dus kwam het op het TAZ-lijstje. De groendienst leende haar serres uit en onder het geluid van de regen kregen we een mooi spel van de twee acteurs. Soms een opsomming, soms een dialoog, soms dans. Soms zacht en kwetsbaar, soms met stekels. Mooi mooi mooi

* Faust, een mechanische komedie van Mats Vandroogenbroeck en Timo Sterckx
In de voorstelling speelt ook de schoonheid van het woord een rol. We worden overrompeld door een monoloog van leuke ideeen, zijsprongetjes en goede vondsten zonder te weten waar het naartoe gaat. Maar daarbij speelt ook het decor een belangrijke rol, oog voor detail en ingenieuze vondsten. Heel fris en vernieuwend, vond ik.

You Might Also Like

0 reacties