Zalige weekends

Vorig weekend was ik samen met ongelooflijk toffe dames in de Karmel voor ons jaarlijks naaiweekend. Het was zoals steeds aftellen en plann...

Vorig weekend was ik samen met ongelooflijk toffe dames in de Karmel voor ons jaarlijks naaiweekend. Het was zoals steeds aftellen en plannen maken in de dagen ervoor. Bij mij sloeg de paniek toe en vroeg ik met een klein stemmetje of ze het erg zouden vinden als ik mijn naaimachine thuis liet en mijn breinaalden mee nam. 
Dat schrapte al de helft van mijn plannen en zorgde voor rust in mijn hoofd, want ik zou nog patronen moeten overtekenen, en stof kiezen en... Het betekende ook dat ik me kon concentreren op mijn trui voor Edinburgh Yarn Festival. Want deze deadline komt toch wel dichter (vanavond dus).

Het vreemde is dat ik er nog niks van verteld heb in #WIPWednesday, wat ook wel een beetje tekenend is voor mijn verwaarlozen van dit blogje. Maar goed, ik koos Crazyheart, een patroon van Tanis Lavallee. Ik kende haar niet, maar haar patroon maakte deel uit van Follow my heart, een initiatief van TinCanKnits, ten voordele van de strijd tegen malaria. Ik koos vorig jaar de wol bij Blacker (Gotland en mohair blends 4ply) en zette deze op tijdens de #BlackerPodKAL.
 Vorig weekend begonnen we in de sneeuw, mooie plaatjes en ideaal excuus om binnen te blijven.
Ik haalde mijn naalden boven en ik wist dat ik nog een stukje gotland aan het lijf moest verder breien voor ik met het kleurwerk kon starten. Het was mijn deadline voor de vrijdagavond, gewoon een paar steken kleurwerk. Wat ook gelukt is, maar een serieuze aanval op mijn slaap betekende. Natuurlijk breide ik die eerste rij niet volledig, de gedachte dat het aantal steken niet zou kloppen, was veel te gevaarlijk om heel de nacht wakker te liggen. Ken jezelf en al. 
Er was thee en lekkere thee terwijl de roze driehoekjes groeiden. Ik zag sommigen de ene sweater na de andere van onder hun machine halen, maar ik probeerde de moed er in te houden. Ik negeerde ook alle andere projecten die ik bij had en wist dat het bij eentje zou blijven.
Voor de zondagmiddag kon ik de draadjes vastzetten en na de lunch kwam er zelfs een labeltje bij. Ik kocht het op een beurs en het komt van Ricoh, een wolmerk en deze versie vond ik wel handig voor die truien waar voor- en achterkant niet zo duidelijk is.
En vlak voor het instappen in de auto kon ik Kelly van Ma vie en vert nog vragen om een foto te maken. Kleine oogjes, maar heel tevreden, want mijn trui is op tijd klaar en zit comfortabel. Misschien ietsje wijder dan ik graag had gehad, zeker de mouwen komen misschien een tikkeltje te lang, maar ik ben er zeker van dat er nog plaats was voor een comfy trui in mijn kleerkast.
Ik heb de trui gewassen en er kwam wat kleur vrij maar ik besloot uiteindelijk toch om hem in de wasmachine te gooien. De wol is wat voller geworden en zeker ook een stuk zachter. Mij stoorde het minder, maar ik merkte dat mijn gezelschap op weekend het toch liever wat zachter heeft.

You Might Also Like

1 reacties

  1. Oh, ik had anders ook met veel plezier een foto gemaakt van die geweldige prestatie ;). In ieder geval; op zalige weekends en hun 'resultaten' <3

    BeantwoordenVerwijderen