Voor het vergeten

Ik kwam de Limerick binnen op een late zaterdagnamiddag. Ik keek naar de toonbank waar de nieuwe romans staan en ik zag het boek blinken....


Ik kwam de Limerick binnen op een late zaterdagnamiddag. Ik keek naar de toonbank waar de nieuwe romans staan en ik zag het boek blinken. "Voor het vergeten" van Peter Verhelst. Ik nam het vast en rekende af. Ik vroeg nog of ze het erg vond dat ik het laatste van de staander nam want misschien had ze nog ergens een doos waaruit ze mij kon bevoorraden. "Nee, nee, neem maar mee, ik wil vandaag uitverkopen. Het is een echte Verhelst geworden." Haar ogen blonken en ik wist dat het goed was.

Voor het vergeten schreef Peter Verhelst na het plotse overlijden van zijn moeder. Hoewel benadrukt wordt dat het geen moederboek is, is ze heel aanwezig in het verhaal. Als moeder, als vrouw van zijn vader,... Je krijgt stukje bij beetje het verhaal van haar overlijden en wat er nadien gebeurde. Hoe onwezenlijk het voelde. En telkens weer komt er een nieuwe laag bij.

Ik zou het boek niet aan iedereen aanraden omdat het geen verhaal van A en B en dan C is. Verhelst neemt je mee door kunstwerken en mythologie, soms met korte stukjes, soms weet je niet goed waar hij je heen leidt. Ik heb het boek op twee dagen uitgelezen. Ik begon 's avonds in de zetel en nam het boek 's anderendaags mee op de trein, wat nog uiterst zelden voorkomt. En tegen dat ik thuis was of voor ik ging slapen was het boek uit. Ik deed nochtans mijn best om traag te lezen, om de woorden te smaken en me te laten meenemen. Dit laatste lukte ongelooflijk goed en het boek heeft me dan ook geraakt. Omwille van een herkenbaarheid, omwille van het missen als gevoel.

De komende dagen gaat hij het boek ook voorstellen op verschillende plekken. Ik heb me alvast ingeschreven, niet in Gent want dat paste niet meer in mijn agenda, maar ik kijk er wel naar uit om zijn verhaal te horen.

You Might Also Like

0 reacties