Nietjes

Tijdens het nieten, ja, van een slechte timing gesproken, brak de bui los. Ik begon te huilen, niet zozeer van de pijn, maar de emoties werd...

Tijdens het nieten, ja, van een slechte timing gesproken, brak de bui los. Ik begon te huilen, niet zozeer van de pijn, maar de emoties werden me te veel. "Veertig, en zie mij hier nu zitten, nietjes in mijn hoofd..." Ik weet niet wat er zo erg aan is, maar op dat moment was het het ergste dat me kon overkomen. "Nog even volhouden, mevrouw," zei de spoedarts, "nog een paar." De verpleegster streelde mijn hand, het komt wel goed. Ik kreeg een zakdoek en verbeet mijn tranen.

Toen nadien haar collega's me kwamen ophalen om naar de dienst neurologie te brengen, verzekerden ze mij meerdere keren dat ze goed voor me zouden zorgen. Ik moest ongewild glimlachen, dat taaltje werkt beter op zo'n momenten, ik kan er niet aan doen.

Het was pas toen ik weer thuis was dat ik mijn tranen de vrije loop liet, het is een stom accident. Ik ben flauw gevallen en heb mijn hoofd gestoten op de chauffage. Ik was op het paasfeestje bij mijn moeder, mijn broer en zijn gezin waren er ook. We hebben het einde van de koers via de radio moeten volgen. Van op spoed.


You Might Also Like

0 reacties